نهادينه شدن نابرابري ميان سفيد پوستان و رنگين پوستان در آمريکا

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما به نقل از نشریه آتلانتیک؛ آمار و ارقام جدید منتشر شده نشان می‌دهد چگونه در کلانشهر‌ها شکاف‌های گسترده اجتماعي و اقتصادي همچنان در حال جداسازی سفیدپوستان از رنگین پوستان است.
در این گزارش که به قلم رونالد براوناستین آمده است روند رو به افزایش احیای اقتصادی در بسیاری از بزرگترین مراکز شهری آمریکا به طور قطع شامل همه طیف‌های مردم نمی‌شود و این دليلي است که توضیح مي دهد چرا بسیاری از شهر‌ها امسال با موج اعتراض روبرو شده اند.
در همه مناطق بزرگ در آمریکا، از جمله بسیاری از مناطقی که از زمان بحران مالی در سال ۲۰۰۸ بیشترین پیشرفت را داشته اند، شکاف‌های گسترده اي هنوز هم ميان سفید پوستان با رنگین پوستان چه از نظر متوسط ​​درآمد در هر ساعت و چه از  نظر میزان تحصیلات وجود دارد.
سارا تروهافت معاون بخش تحقیق در موسسه پالیسی لینک که در اوکلند مستقر است، در سخنانی گفت "هیچ منطقه‌ای در واقع عملکرد خوبی ندارد. حتی بهترین مناطق هم شاهد نابرابری‌های نژادی فزآینده‌ای هستند.

وي همچنین گفت رشد اقتصادی کافی نیست. بسیاری از اماکن مرفه در به اشتراک گذاشتن این شکوفایی عملکرد خوبی ندارند. 
این یافته‌های ناخوشایند در نسخه جدید اطلس برابری ملی منعکس شده است که مجموعه گسترده‌ای از سرشماری‌های آنلاین و سایر داده‌های فدرال درباره شهر‌ها و کلان شهر‌ها در آن موجود است.

اطلسي که بیشتر مبتنی بر داده‌های جمع آوری شده تا سال ۲۰۱۷ است و از سوي موسسه پالسی لینک و موسسه تحقیقات عدالت در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تولید می‌شود. این اطلس این امکان را به کاربران می‌دهد تا عملکرد مناطق مختلف را در در ارتباط با ده‌ها شاخص از جمله دستمزدها، تحصیلات و هزینه‌های مسکن ارزیابی و سپس وضع گروه‌های نژادی مختلف را با یکدیگر مقایسه کنند.
این یافته‌های جدید وجود نابرابری‌های اساسی، فراتر از موضوع مهم مربوط به اجرای اصلاحات در ادارات پلیس را نشان می‌دهد امري که سبب شد هزاران آمریکایی پس از کشته شدن جورج فلوید در مینیاپولیس به خیابان‌ها بیایند. این یافته ها، شکاف داخلی محوری - نابرابری نژادی - را نشان می‌دهند که در حال تقسیم بندی بزرگترین کلان شهر‌های کشور است، حتی اگر این مناطق تحت فشار شدید خارجی از سوی رئیس جمهور دونالد ترامپ و سایر جمهوری خواهان قرار بگیرند.
معماران این اطلس معتقدند همه داده‌ها یک نتیجه را نشان می‌دهد و آن اينکه رشد به تنهایی، نابرابری‌های نژادی را از بین نمی‌برد.

نویسندگان این اطلس این گونه استدلال می‌کنند که این امر نیاز به ارائه آموزش و در پیش گرفتن تغيير واقعي سیاست‌های مربوط به دستمزد است.

منوئل پاستور استاد جامعه شناسی در دانشگاه کارولینای جنوبی و مدیر موسسه تحقیقات عدالت در سخنانی گفت "نتایج مطرح شده در این اطلس نشان می‌دهد ما نیاز به محور قرار دادن برابری نژادی در سیاست‌های اقتصادی مان داریم. "
در همه ۱۵۰ کلانشهر بزرگ، کارگران سفیدپوست دستمزد متوسط ​​بالاتری نسبت به کارگران رنگین پوست دریافت می‌کنند. بزرگترین شکاف در خارج از شهر نیویورک در مناطق حومه‌ای مرفه نشین بریج پورت در کنکتیکت، استمفورد و نورواک وجود دارد که در آن افراد سفید پوست تقریبا ۱۶ دلار در ساعت بیشتر از افراد رنگین پوست دریافت می‌کنند. این شکاف در ۱۲ کلان شهر دیگر (از جمله لس آنجلس و هیوستون) از ۱۰ دلار در ساعت فراتر رفته و ۵ دلار در ساعت یا بیشتر در بیش از ۱۰۰ کلان شهر دیگر است.
در ۱۵۰ کلان شهر، سهم بزرگسالان سفید پوست که حداقل دارای مدرک دانشگاهی چهار ساله هستند، از سهم افراد رنگین پوست بیشتر است. (تنها استثنا مربوط به منطقه منچستر و نشوا در جنوب نیوهمپشایر است که دارای اقلیت اندک است.) در بسیاری از نقاط، این شکاف‌ها بسیار زیاد است سهم افراد سفید پوست تحصیل کرده در دانشگاه حداقل ۲۵ درصد بیشتر از سهم اقلیت‌های تحصیل کرده دانشگاه در واشنگتن دی سی، لس آنجلس، دنور، دورهام، کارولینای شمالی و ... است. حتی این مقایسه می‌تواند واگرایی را کاهش دهد، زیرا آمریکایی‌های آسیایی تبار در سطح بالایی تحصیلات پیشرفته را به اتمام می‌رسانند.

بررسی مستقیم شکاف بین سفید پوستان و سیاه پوستان یا سفید پوستان و لاتین تبار‌ها سبب آشکار شدن تضاد‌های واضح تری می‌شود.در سان فرانسیسکو، سهم بزرگسالان سفید پوست با مدرک لیسانس بیش از دو برابر سهم بزرگسالان سیاه پوست و بیش از سه برابر سهم بزرگسالان لاتین تبار است.
در همه نزدیک به ۱۴۰ منطقه شهری که داده‌های مربوط به آن‌ها در دسترس است، دانش آموزان رنگین پوست بیش از دانش آموزان سفیدپوست امکان حضور در مدارس K-۱۲ را دارند که حداقل سه چهارم بچه‌ها فقیر یا کم درآمد در آنجا تحصیل می‌کنند. بار دیگر می‌گوییم این شکاف‌ها می‌تواند بسیار زیاد باشد در بیش از ۵۰ منطقه شهری، سهم کودکان اقلیتی که در مدارس با نرخ بالای فقر درس می‌خوانند حداقل ۳۰ درصد بیشتر از سهم کودکان سفید پوست است. مطالعات به طور مداوم نشان داده اند که دانش آموزان در مدارس با نرخ بالای فقر کمتر موفق می‌شوند به موفقیت دانشگاهی دست پیدا کنند.
پاستور افزود عملکرد شهر‌های پیشرو در بخش اقتصاد و اطلاعات (که شامل شهر‌های پر قدرت همانند بوستون و نیویورک می‌شود) نشان دهنده دور شدن از تجربه شهری در چند دهه گذشته است. در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن ۲۱, رشد کل اقتصادی در کلان شهر‌ها بیش از دیگر مناطق بود.
پاستور گفت "اقتصاد جدید، که از رکود بزرگ بیرون آمده است آنقدر مبتنی بر اطلاعات و نشأت گرفته از افراد دارای تحصیلات عالی است که ممکن است مناطق کلان شهر ما را به شکلی تغییر دهد" که سبب ایجاد نابرابری گردد.
در ۶۵ شهر از ۱۵۰ منطقه شهری، شکاف در دستمزد متوسط ​​ساعتی بین کارگران سفید پوست و کارگران رنگین پوست از سال ۲۰۰۰ با حداقل ۱ دلار در ساعت افزایش یافته است. از سال ۲۰۰۰، شکاف در تحصیلات دانشگاهی بین افراد سفید پوست و افراد رنگین پوست در ۵۰ کلان شهر به صورت قابل ملاحظه‌ای گسترده‌تر شده است.
تروهافت گفت تداوم این نابرابری‌ها بر این موضوع تأکید می‌کند که چگونه روند‌های محلی منعکس کننده تغییرات در اقتصاد بزرگتر هستند، به ویژه افزایش نابرابری به نفع ثروتمندان است و دستمزد‌های پایین‌تر همچنان شاخصه مهم بخش خدمات محسوب می‌شود, "جایی که در آن افراد رنگین پوست متمرکز شده اند. " در شیکاگو، تقریبا نیمی از کودکان رنگین پوست در مدارس با درجه فقر بالا درس می‌خوانند.