استاندارد دوگانه اطرافیان ترامپ در خصوص دروغ‌گویی

با این حال جولیانی از وکلای کنونی ترامپ، پنجشنبه شب دیدگاه بسیار متفاوتی در خصوص وخامت دروغ گفتن دستیار پیشین ترامپ به بازرسان در پیش گرفت. این بار وی در وصف پل مانافورت که توافق همکاری خود ر ا با رابرت مولر بازرس ویژه تحقیقات پرونده روسیه به هم زد، گفت او فردی قابل احترام و دارای اصول است که مایل نیست دروغ بگوید.
جولیانی در گفتگو با آسوشیتدپرس در مورد پل مانافورت رئیس پیشین ستاد تبلیغات انتخاباتی ترامپ گفت:‌«چون او نمی خواست دروغ بگوید اینطور با او رفتار کردند.» او اندکی بعد در گفتگو با پی.بی.اس گفت: «آنها باید از نحوه رفتار وحشتناک خود با پل مانافورت شرمسار باشند. چون او نمی خواست دروغ بگویند، تحت فشار بسیار زیادی قرار گرفت.»
پس تا اینجا با این وضعیت روبرو هستیم:
1.یک متحد پیشین ترامپ که (بار دیگر) به کنگره دروغ گفت: ناامید کننده؛
2.یک متحد پیشین ترامپ که به بازرسان دروغ گفت: قهرمانی که دروغ نمی گوید.
ترامپ نیز در توئیت ها و اظهارنظرهای جمعه صبح خود چنین موضعی در پیش گرفت.
رابطه تیم اطراف ترامپ با حقیقت همواره موضوعی پیچیده بوده است؛ نه صرفا به این علت که ترامپ خود از زمان روی کار آمدن به عنوان رئیس جمهور بیش از نه هزار بار دروغ گفته است، بلکه وی برای حدود دویستمین بار به دروغ ادعا کرد که تحقیقات قضایی وی را مبری از هر گونه همدستی با روسیه تشخیص داده است در حالی که چنین اتفاقی به هیچ عنوان رخ نداده است.
اما موضع گیری های ترامپ و اطرافیان وی علیه کوهن در هفته های اخیر با توجه به اظهارات همزمان آنها در مورد مانافورت، بسیار شدید بوده است. امثال جولیانی پیشتر از دروغ گفتن به تحقیقات کنگره با عنوان «جرم فرآیندی» یاد کرده اند.
به نظر می رسد به باور اطرافیان ترامپ، کسانی که علیه وی دروغ گفته اند غیر قابل نجات هستند و کسانی که با دروغ گفتن به ترامپ کمک کرده اند کسانی هستند که در تحقیقات بی هدف گرفتار شده اند. همین موضوع در مورد مایکل فلین مشاور پیشین امنیت ملی ترامپ رخ داد و اکنون در مورد راجر استون دوست ترامپ تکرار می شود.
تیم اطرافیان ترامپ معمولا ادعا می کند که یک شکل استاندارد را در خصوص همه به کار می گیرد و این سوال را در ذهن خود دارد که اگر متحدان ترامپ قرار باشد به علت دروغ گویی تحت تعقیب قرار بگیرند، پس چرا دشمنانی از جمله کوهن به علت دروغ گفتن به کنگره نباید تحت تعقیب قرار بگیرند؟
اما اگر نمی توان به فردی مانند کوهن صرفا به این علت که دروغ گفته است، اعتماد کرد، چگونه می توانیم ادعا کنیم مانافورت که دروغگویی او اثبات شده است، فردی دارای اصول و محترم است؟ آیا نباید دروغگویی مانافورت در خصوص تماس هایش با یک همکار روس مرتبط با سازمان های اطلاعاتی روسیه باعث شود در مورد قابل اطمینان بودن وی تجدیدنظر کنیم؟ مانافورت در حالی دروغ گفت که یک بار به ادای شهادت دروغ متهم شده بود و به خوبی می دانست که دارد چه کار می کند.
در پایان لازم است با توجه به سوابق این دو فرد، با دیده شک و تردید به اظهارات مایکل کوهن و پل مانافورت نگاه کرد. اما این در حالی است که ترامپ و تیم اطراف او اصرار دارند گفتن دروغی که به درد بخورد متفاوت از گفتن دروغی است که به ضرر آنها باشد.